 Observaciones |
|
|
En 1999 Pereza xuntáronse coa sa intención de facer versións de Leño. Ruben (guitarra e voz) viña de gastar adoite co fugaz grupo Boas Noites Rose, en tanto que Leiva (baixo e voz) facíao con Malahierva. A conta de curtirse o coiro no circuíto de garitos, foron nacendo os primeiros temas propios, que evidenciaban unha débeda clara cos glamorosos setenta, encabezados por Marc Bolan e os Stones, sen esquecer referencias autóctonas como Burning e Tequila, asimilados todos eles nunha vea claramente pop, que xamais desprezaba un bo riff.
Un cazatalentos de RCA viunos en directo e de inmediato depositou neles a súa confianza, atisbando un enorme filón comercial e unha atraente e sólida imaxe. A banda ficha para a multinacional e edita o seu primeiro disco “Pereza” (2001).
Tralo segundo disco, “Algo para cantar” (2003), a prensa comeza a falar moi seriamente deles como “os novos Tequila”, “os novos Ronaldos”, etc. No seu haber contan xa co irrefutable feito de rebentar todas as pequenas salas da península. As paixóns están a piques de desatarse...
O salto cualitativo chega con “Animais” (2005), traballo producido por Nigel Walker, que acerta na diana do desexado polo grupo e convértelles na nova promesa do rock cool en castelán. Así soan rabiosamente eléctricos sen deixar de namorar, vándalos e conquistadores, coidadosamente pop e saudablemente canallas. O single “Princesas”, sitúaos no mapa dos triunfadores da radio fórmula comercial.
O seu seguinte disco, que comeza sendo unha mera diversión entre amigos, termina converténdose nunha enorme xogada comercial. “Os amigos dos animais” (06) é un party privado onde Rubén e Leiva chaman a outros compañeiros para que canten nalgúns dos temas aparecidos nos seus tres primeiros discos. Por unha banda están os colegas de xeración: Amaral, Pastora, Deluxe, Sidonie, Iván Ferreiro e Quique González, e por outro, apelando ao seu corazón de fans, recorren aos seus admirados maiores: Enrique Bumbury, Carlos Tarque, Burning, Christina Rossenvigne, Coque Malla e Ariel Rot; sen esquecer a achega flamenquista dos Delinquentes e Alba Molina. Industria, crítica e público réndense aos seus encantos: nos XI Premios da Música 2007 son os gañadores do premio ao mellor álbum de pop.
Para mediados do 2007 Pereza xa ten listo o seu novo disco, “Aproximacións”, cuxa sedosidade failles, por unha ocasión, soar máis beattlemanos que stonianos. O álbum certifica o seu continuo crecemento como compositores e como grupo de rock. Xa ninguén os compara con outros que non sexan eles mesmos, e constátase o triunfo das súas letras sinxelas, cockteles de esmorgas e desamores, as súas melodías impagables e o seu pegañento groove. Para o directo a banda refórmase: a partir de agora Ruben e Leiva cantarán e tocarán as guitarras, e o resto da formación complétase con Rober (batería), Luismi (percusión), Pop (teclados) e Manuel Mejías (baixo).
MOONJACKETS: Trío vilagarcián con claras evocacións ao rock dos setenta e dos oitenta no seu repertorio: O grupo estaá formado por Aitor (guitarra e voz), Miguel (baixo) e Carlos Pedrosa (batería)
|
