 Observaciones |
|
|
Na súa orixe, é dicir, no texto escrito polo autor, "As últimas lúas" é bo teatro; é teatro comprometido e tamén divertido; e ten un forte compromiso humano e social, que se atreve a intentar, cunha intensa carga de delicado humor e de inmensa tenrura, unha mirada seria e serena sobre aqueles pasos tan fundamentais no noso transitar pola vida, como son a senectude e a morte, e que deixa caer intermitentemente sobre o espectador algunhas interrogantes: que lugar ocupan "os vellos" na sociedade contemporánea?, que espazo lles permite ocupar esta sociedade?, que poden facer "os vellos" consigo mesmos, nunha paisaxe humana e social en que, cunha frecuencia abraiante, se lles fai sentir como un estorbo, como un obstáculo que está a impedir a felicidade dos outros?
Orixinal de Furio Bordon e adaptada por Cándido Pazó, "As últimas lúas" está dirixida por Xulio Lago. |
