 Observaciones |
|
|
Desde 1950, Gabino (Marín, 1928 / Barcelona, 2006) foi un dos valores máis sólidos do grupo de pintores da Sala Parés. Hai que apuntar dous constantes na súa obra: unha forte influencia realista e a aplicación dunha técnica que sabe combinar densas masas cromáticas, con toques vibrantes de luz. Estas particularidades confiren á súa pintura unha gran sutileza e unha incuestionable sensación de calidade. Gabino sente unha onda admiración por tres mestres clásicos da pintura: Velázquez, Rembrandt e Gimeno. Esta admiración está presente tanto na execución dos seus retratos como na das súas paisaxes.
Residente en Barcelona desde 1939, recibiu a orientación de Ramon Rogent, quen lle estimulou no camiño da creación artística. O Instituto Francés de Barcelona concedeulle unha bolsa de estudos en París.
A súa obra figura nos Museos de Sitges, Pontevedra e Lugo e en coleccións privadas de España, Francia, Portugal, Brasil, India e os Estados Unidos. Ao longo da súa carreira recibiu importantes galardóns, entre os cales destaca o Premio A. A. Pousielque, outorgado o ano 1980 pola Société Nationale deas Beaux Arts de París.
|
